Lise Sysmans

Hoe is het mogelijk doorheen de waarneming een lichamelijk bestaan uit te drukken; en hoe belangrijk blijft dit in een wereld die zich steeds minder in het materiële afspeelt?

Een bestaan in een wereld veronderstelt een grens tussen het ik en al het andere. Op welke manier horen wij thuis in de wereld en wat zijn de mogelijkheden en modi van communicatie? Wat is dat juist, onze relatie tot onze context?

Spelend met de manier waarop de klassieke beeldvoering in de schilderkunst begrepen wordt, onderzoekt Lise Sysmans (°1999) de polariteit tussen het lichaamloze en het vleselijke van beelden. Met een blik, vastgeplakt aan zijn eigen subjectiviteit en Stimmung, wordt de omgeving en het eigen lichaam geobserveerd om vervolgens gemuteerd weer naar buiten gebracht te worden.

“Lichamelijk bestaan impliceert een dubbele bestaanswijze: door ons lichaam zijn we ziende én zichtbaar. Met ons lichaam hebben wij altijd al een bepaalde verhouding tot de wereld om ons heen en omdat dit lichaam zelf ook ruimte en tijd inneemt, behoort het zelf ook tot die wereld.”

Merleau-Ponty, M., & Slatman, J. (2011). Oog en geest (1ste ed.). Parresia